VRIJE EVANGELISCHE GEMEENTE DORDRECHT
De kern van ons gemeente zijn is de gerichtheid op God - Vader, Zoon en Heilige Geest-, op de gemeenschap met elkaar en met andere geloofsgemeenschappen.
De kern van ons "gemeente zijn" is de gerichtheid op God - Vader, Zoon en Heilige Geest -, op de gemeenschap met elkaar en met andere geloofsgemeenschappen, en op de dienst in de samenleving. De gemeente wil een gemeenschap van gelovigen vormen, voor en met alle mensen - van welk(e) geaardheid, geslacht, ras, of status dan ook - die zich op gastvrije en betrokken wijze richt op de samenleving in en om Dordrecht. We zijn met elkaar en met anderen op weg, zoekend naar vormen om mensen te helpen te geloven in de bevrijdende boodschap van God, in navolging van Jezus Christus onze Heer, geïnspireerd door de Heilige Geest, waarbij de Bijbel onze leidraad is.
We willen een gemeenschap van gelovigen zijn door de ontmoeting met God in zang, gebed en verkondiging. Door ontmoetingsmomenten te hebben met elkaar. Door de vieringen te laten dragen door verschillende mensen: voorganger, schriftlezer, organist, koster, collectanten, ouderling, gastvrouw/man, e.a., iedereen is van evenveel belang. Door te vieren willen we getroost en bemoedigd worden, inspiratie op doen voor ons dagelijks leven in de samenleving. Door de naam van God bekend te maken, staan we in een brede Bijbelse oecumenische traditie. Daarin willen we onderwezen worden.
We willen een lerende geloofsgemeenschap zijn, die in beweging is en openstaat voor de Heilige Geest en voor elkaar om van en aan elkaar te leren. We willen ook toegerust worden hoe om te gaan met maatschappelijke, ethische en theologische vragen van deze tijd. We willen een gemeenschap zijn die zoekt naar inzicht in en de betekenis van de Bijbel. Hoe we God kunnen zien en vinden in verhalen en ervaringen van mensen en wat dit ons vandaag de dag te zeggen kan hebben.
Dienen staat in het teken van de medemens, we zijn er als gemeente niet voor onszelf, maar willen een dienende gemeenschap zijn in woord en daad. We willen God dienen door ons geloof handen en voeten te geven. We willen zowel in eigen kring als daarbuiten mensen bijstaan en helpen.
Op 10 oktober 2010 mochten wij ons 125-jarig bestaan vieren met de gemeente. Een mijlpaal voor onze gemeente. Onze gemeente telt gemiddeld 60 leden. Hoewel we niet de grootste gemeente zijn die er bestaat, zijn we wel een actieve gemeente. Diverse commissies zorgen dat het reilen en zeilen in en om de gemeente in goede banen wordt geleid. Regelmatig is er koffiedrinken na de dienst, waarbij we ook een keer in de zoveel tijd met elkaar de dienst van die morgen nabespreken. Daarnaast hebben we jaarlijks gezamenlijke diensten met andere gemeenten in de regio.
Linda van der Plaat
"Mijn naam is Linda van der Plaat. Ik ben moeder van drie opgroeiende kinderen in de puberleeftijd.
De afgelopen 20 jaar heb ik in verschillende velden van zorg als verpleegkundige gewerkt; in verschillende ziekenhuizen en in de medische -psychiatrie.
Met de komst van mijn kinderen werd ik werkzaam als indicerend wijkverpleegkundige. Naast het ‘zorgen voor’ cliënten kwam steeds meer het ‘luisteren naar’.
Op dit moment ben ik werkzaam als geestelijk verzorger in de eerste lijn voor het Centrum voor Levensvragen waarbij ik op huisbezoek ga om een luisterend oor te bieden.
Er kan sprake zijn van pijn, lijden, rouw en existentiële levensvragen. Daarnaast train ik thuiszorgteams om sensitiever te worden op signalen met betrekking tot zingeving.
Na het behalen van mijn master Religiewetenschappen in 2023 kwam het Remonstrants Seminarium op mijn pad, begin deze maand is mijn proponentsessay over de betekenis van Bijbelverhalen bij contingente
levensgebeurtenissen met een voldoende beoordeeld. Per 1 september ga ik aan de slag als gemeentepredikant bij de DG-VEG te Dordrecht (0,6fte).
De overgang van verpleging naar geestelijke verzorging en het predikantschap ervaar ik als een roeping. Ik kijk uit naar al het moois dat op me wacht en waar ik mee aan de slag mag binnen deze gemeenten.
Daarnaast blijf ik werkzaam als geestelijk verzorger in de eerste lijn(0,4 fte).
Ik kijk er naar uit jullie te ontmoeten en hoop op een mooie samenwerking!"
Preek – Thema: Mijn God, wat vraag je van me?
Zojuist las ik u het gedicht “Als Mozes had doorgevraagd” van Marjolein van Heemstra voor. Dit gedicht raakt me. Wie is God? Wat vraagt hij van me? Wat heb ik te doen? Bestaat er zoiets als Gods wil? Hoe weten we nu eigenlijk wat hij van ons vraagt? Wat vraagt God van ons in dit leven, wat zinvol is en bijdraagt?
Sinds vorig najaar hebben de remonstranten een nieuw thema, getiteld ‘Mijn God, wat vraag je van me?’
De vraag “Mijn God, wat vraagt je van me?” kan op meerdere manieren geadresseerd worden.
Het kan verwijzen naar de existentiële zoektocht naar de wil van God en hoe die te begrijpen of te volgen. De vraag kan echter ook een persoonlijke worsteling verwoorden van iemand die probeert de wil van God te begrijpen binnen het kader van vrijheid en verantwoordelijkheid. De vraag ‘Mijn God, wat vraag je van me?’ weerspiegelt de zoektocht naar betekenis, richting en een verbinding met iets groter dan mijzelf.
Het is een ontdekkingstocht samen met God wiens liefde en leiding zichtbaar zijn in mijn leven.
Een persoonlijke worsteling met God over wat er precies van je gevraagd wordt gaan is een thema dat sterk resoneert in de vrijzinnige traditie van het christendom - bij de doopsgezinden , de vrije evangelischen en de remonstranten. In deze tradities wordt sterk de nadruk gelegd op individuele vrijheid, persoonlijke ervaring en een relationele benadering van God. De vrijzinnigheid binnen het christendom moedigt aan om niet blindelings te volgen, maar om zelf te zoeken, te twijfelen, en te bevragen. Het is een ontdekkingstocht naar verbinding, niet alleen met God, maar ook met anderen en de wereld om ons heen. In plaats van een strikt voorbestemde levensweg, dragen wij als mens persoonlijke verantwoordelijkheid voor onze keuzes, terwijl we ons gesteund weten door Gods liefde en aanwezigheid. Mij doet het dat in ieder geval, door te tonen dat geloof niet uitsluitend betrekking heeft op iets buiten ons, maar dat het juist een gesprek aangaat met ons en met de wereld waarin we leven. De filosoof John Caputo probeert dit te vangen als hij schrijft in zijn boek ‘Hopeloos hoopvol’. Caputo ziet God als iets dat gebeurt in de wereld. Of liever, iets dat zich bij ons aandringt om zijn bestaan in de wereld te belichamen. God manifesteert zich in en als de werken die gedaan worden in de wereld. Volgens Caputo is God niet te vangen in vaststaande dogma’s, juist twijfel en onzekerheid mogen deel hebben in het gebeuren dat we God noemen.
Wellicht herkent u, of herken jij deze vraag ook.
Hoe voelt deze worsteling voor jou persoonlijk? Wat zijn de twijfels of vragen die op dit moment centraal staan in jouw ontdekkingstocht? De gelofte die ik zojuist heb afgelegd spreekt van een stem die Mozes riep, en van “woestijnen van twijfel”. De dichteres Marjolijn van Heemst omschreef het zo mooi in het gedicht dat ik jullie voorafgaand aan de preek voorlas; we leven nu in een ander tijdsbestek dan Mozes, een tijd die om andere keuzes vraagt – van ons als kerkgenootschap en ook van ons persoonlijk. Ze bevraagt wie God nu eigenlijk is, vanuit welk Godsbeeld we naar de Bijbel en de wereld om ons heen kijken. Wat vraagt God in deze tijd nu van ons, temidden van een wereld in nood? Wat kunnen we worstelen met de richting die ons leven uitgaat, met vragen naar de zin en betekenis van het leven. Vraagt God hierin iets van ons? En zo ja, wát vraagt God dan precies? Niet iedereen ervaart deze vraag vanuit God of betwist dat God een plan zou hebben met ons leven. Wat als God geen gebaande weg voor ons heeft uitgestippeld, maar ons vraagt om zelf keuzes te maken en in beweging te komen? In mijn beleving vraagt Marjolein van Heest God vooral om zichzelf zichtbaar te maken.
De worsteling die Mozes bij de brandende doornstruik voerde met God in exodus 3 is een ontroerend verhaal. Deze buitengewone gebeurtenis is het begin van zijn ontmoeting met God, maar het roept ook een reeks vragen en bezwaren op van Mozes. Het verhaal illustreert niet alleen Mozes’ persoonlijke twijfels en worstelingen, maar ook de manier waarop God omgaat met menselijke onzekerheid, angst en het verlangen naar richting. Mozes’ worsteling is niet zomaar een moment van twijfel, maar een proces van groei en keerpunt in zijn leven. Hij begint met het vragen naar Gods wil, maar leert gaandeweg om te vertrouwen op Gods aanwezigheid en hulp. De relatie tussen Mozes en God verdiept zich naar aanleiding van Mozes worstelingen. Mozes, zo’n vooraanstaand figuur uit de Bijbel, worstelt (met God).
De eerste worsteling begint wanneer Mozes door God wordt geroepen uit het brandende doornstruik. God vraagt hem om het volk Israël uit Egypte te leiden, maar Mozes is terughoudend en heeft talloze bezwaren. Hij vraagt: "Wie ben ik, dat ik naar de farao moet gaan?" (Exodus 3:11) en "Wat moet ik zeggen tegen de Israëlieten?" (Exodus 3:13). Mozes twijfelt aan zijn eigen capaciteiten en vraagt zich af of hij de juiste persoon is voor zo'n belangrijke taak. Hij vreest dat het volk hem niet zal geloven of niet naar hem zal luisteren. Mozes worsteling is dus niet alleen een vraag naar zijn eigen waarde, maar ook naar de bereidheid van anderen om hem te volgen. Een roeping vraagt ook om moed om hier gehoor aan te geven.
Voor Mozes is het moment bij de brandende doornstruik een overweldigende ervaring. Het is een moment van heilige onthulling, maar het roept ook direct de vraag op: "Waarom ik?" Mozes is op dat moment een herder in Midian, een man die al vele jaren weg is uit Egypte en die misschien zijn identiteit als Israëliet zelfs vergeten heeft. Gods oproep is niet alleen onverwacht, maar het brengt een enorme verantwoordelijkheid met zich mee. Het is niet verwonderlijk dat hij zich onzeker voelt. Het lijkt wel een onmogelijke taak voor hem. God reageert op deze bezorgdheid door te zeggen: "Ik zal zeker met je zijn" (Exodus 3:12). Dit is een fundamentele geruststelling: Mozes hoeft het niet alleen te doen. De aanwezigheid van God zelf zal hem begeleiden en ondersteunen. Dit verhaal laat dat het belangrijkste aspect van een roeping niet de menselijke bekwaamheid is, maar het vertrouwen in Gods aanwezigheid en leiding. Ik zou willen dat het zo duidelijk was, dat we precies zouden weten wat God van ons wilde. Zoals dat aan Mozes duidelijk werd. Tot twee keer toe klonk zijn naam “Mozes, Mozes.” Je zou maar zo duidelijk aangeroepen worden.
Wat vraagt God van ons, van u, jou en mij? Wat is voor ons heilige grond? Waar hopen we op? Waar wagen we ons aan?
“Mijn God, wat vraag je van me?” Als predikant in deze beide gemeenten ben ik aangesteld om niet om op persoonlijke titel te spreken, maar in Zijn naam hoop en bemoediging te mogen brengen aan allen die het van Hem verwachten. Aan deze roeping heb ik gehoor gegeven en zojuist een gelofte afgelegd om deze gemeenten te helpen wegen te zoeken en te vinden. U heeft als leden van deze gemeenten hierop geantwoord samen met mij vast te houden aan de toekomst van God en Zijn komende Rijk.
Laten wij ons bemoedigd weten, zoals wij hier bij elkaar zijn. Verenigd in ons verlangen en zoeken naar die Bron van liefde, goedheid en trouw die wij God noemen. De God die al generaties met ons meegaat, de God van Abraham, Izak, Jacob en Mozes. Onze God. En die God, die kunnen we ontmoeten in de ander.
Als niet Mozes, maar ik bij Horeb had gestaan ging het zo:
ik: Wie ben je?
jij: Ik ben die ik ben.
ik: Ik ook.
jij: Ja, jij ook.
Dan had ik je aangeraakt en jij mij.
Was de Bijbel geen boek, maar een omhelzing.
Mede oprichtsters waren de dames Dinie Bos, Hennie Huisman, Riek Bezemer en Rianne van Heusden. De initiële groep van 10 dames kwamen maandelijks bijeen bij één hen thuis.
Dat dit concept aansloeg bleek uit het feit dat binnen het jaar het Vrouwencontact 22 leden telde. Geweldig fijn, maar bij iemand thuis bijeenkomen werd moeilijk. Het kerkgebouw bood uitkomst.
Het doel van onze groep is het onderlinge contact te verstevigen en hulp en bijstand verlenen waar mogelijk. De maandelijkse bijeenkomsten vinden plaats op de laatste donderdag van elke maand en hebben verschillende vormen.
Er worden spreeksters/sprekers uitgenodigd. Over de jaren zijn er bijzonder interessante onderwerpen aan de orde gekomen, waar onder de Ambulancedienst, Dierenambulance, wijkverpleging, politie,
Rode kruis, Amnestie International, de Wereld winkel. Enfin te veel om op te noem. Ook worden uitstapje georganiseerd, zoals de Landelijke Vrouwen ontmoetingsdagen in o.a. te Gorinchem. Rotterdam.
Een vaartocht op de Giessen. Ons bezoek aan de Oudheidskamer Ridderkerk en vele anderen. Een maal per jaar gaan we gezamenlijk “uit” eten en organiseren we een Kerstlunch.
Ons dames koor met eigen dirigent heeft helaas geen stand gehouden en over een tijdspanne van 30 jaar zijn er natuurlijk ook bestuurlijk veel wijzingen geweest.
Allen die zich hebben ingezet en nog steeds inzetten voor het voortbestaan van het Vrouwencontact verdienen een pluim op de hoed.
Corrie Hofland
Op de derde donderdagochtend van de maand om 10.00 - 12.00 uur komen de deelnemers van de leeskring samen.
Dit jaar starten we het nieuwe seizoen met het bestuderen van een bijbelse brief.
Passend bij het thema van de Wereldraad van Kerken van september 2022, “De liefde van Christus beweegt ons tot verzoening en eenheid”, bespreken we de tekst aan de gemeente in Efese.
Vermoedelijk geschreven in de jaren 50 van de eerste eeuw is de eenheid van alle mensen een belangrijk onderwerp. Waarin de mensen aangemoedigd worden geloof in de praktijk te berengen, ongeacht hun achtergrond.
De eerste bijeenkomst is op donderdagochtend 21 september.
Informatie bij Jan Evert Bom
De Bond van Vrije Evangelische Gemeenten in Nederland is opgericht in 1881. Het is een samenwerkingsverband van 35 gemeenten, verspreid over het hele land. Zij vinden hun oorsprong in de 19e eeuw. De gemeenten zijn zelfstandig. Zij vormen geen leerstellige eenheid en hebben zich verenigd met de Beginselen van de Bond (1885) als uitgangspunt.
De Raad van Kerken stelt zich ten doel in getuigenis en dienst gestalte te geven aan het geloof in de éne Heer Jezus Christus, het hoofd der Kerk en de Heer van de wereld. De raad tracht dit doel te bereiken door het bevorderen van de samenwerking en de eenheid van de aangesloten leden in getuigenis en dienst. Sinds 1985 is in Dordrecht de Penitentiaire Inrichting ‘De Dordtse Poorten’ gevestigd, bestaande uit 325 cellen (in 2007 worden het 430 cellen), die bevolkt worden door een veelkleurig publiek. Het dagelijkse justitie pastoraat houdt onder de paraplu van de RvK de zondagse kerkdiensten, die om beurten worden geleid door ds. Aage Smilde (PN) en zijn Rooms Katholieke collega Ingrid Kempe.
Godsdienstige vorming in openbare scholen: een ontmoeting tussen kind en godsdienst! IKOS is een landelijke, interkerkelijke stichting voor ‘schoolzaken’, die zich in zet in voor het eigen karakter en de kwaliteit van godsdienstig vormingsonderwijs (GVO) in het openbaar primair onderwijs.
De letters IKAA staan voor Interkerkelijke Kommissie Aangepaste Arbeid. Wij organiseren elke zondag kerkdiensten voor mensen met een verstandelijke beperking. Onder verantwoordelijkheid van de Hervormde Gemeente Dordrecht en Dubbeldam, Gereformeerde Kerk Dordrecht, Vrije Evangelische Gemeente Dordrecht en de Christelijke Gereformeerde kerk Dordrecht (Zuidhoven) is in 1968 gestart met het beleggen van samenkomsten waar op aangepaste wijze het evangelie wordt doorgegeven met gebed, zang en vertelling. Vanaf 2004 neemt ook de Baptisten Gemeente in Dordrecht hier deel aan. De IKAA werkt nauw samen met de vereniging Sien (v/h PhiladelphiaSupport).
Oikocredit is een van de grootste sociaal investeerders in microkrediet ter wereld. Sinds de oprichting in 1975 geloven wij dat microkrediet de meest pure vorm van ontwikkelingshulp is. Geld lenen in plaats van geven zorgt voor zelfvertrouwen en haalt het ondernemende in mensen naar boven. Hierdoor bied je mensen de kans zélf een bestaan op te bouwen. Een positieve kettingreactie die al in meer dan zeventig landen werkt.
Amnesty International werkt voor naleving van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en andere internationale verdragen en verklaringen voor de mensenrechten. Wij doen over de hele wereld onderzoek naar schendingen van de mensenrechten en voeren actie om die schendingen tegen te gaan.
Hulp initiatieven om mensen te helpen die vooral praktische hulp nodig hebben.
Het Diakonaal Aandachtscentrum wil als ‘de handen van de kerk’ aanwezig zijn in de samenleving en dienstbaar zijn aan medemensen. Het is een plaats waar:
Het Platform Raad van Kerken staat in een traditie van meer dan vijftig jaar in Dordrecht. De kerndoelstelling is altijd gelijk gebleven: mensen uit verschillende kerkelijke richtingen met elkaar in contact brengen. Daarnaast wil het Platform de zichtbaarheid van de kerken in de samenleving bevorderen en ontwikkelingen in stad en samenleving onder de aandacht van de kerken brengen. Tenslotte fungeert het Platform als gesprekspartner voor de overheid met respect voor de eigen verantwoordelijk van elke kerkelijke richting. Het Platform kent geen leden, maar deelnemers. Activiteiten waarbij drie of meer kerken betrokken zijn, worden door het Platform ondersteund. Dit levert een heel divers aanbod op aan interkerkelijke initiatieven.
We geloven dat mensen best bereid zijn om zich in te zetten voor de ander en de samenleving. De kloof tussen die bereidheid en het daadwerkelijk in actie komen is voor veel mensen (te) groot. Er is een brug, een verbindende schakel nodig. Stichting Present wil die schakel zijn.